ദയ രമേശന്‍ വില്ലിയാപ്പള്ളി

മുക്കുവന്‍
വീശിയെറിഞ്ഞ
വലയില്‍
ഒരൊറ്റ ചെറുമീന്‍
കരയെ
തൊട്ടറിഞ്ഞു
അതിന്റെ
പിടപ്പ്.
മനസ്സു
തൊട്ടു
എരിയുന്ന
വയറും
കിടാങ്ങളുടെ
കണ്ണീരും
മറന്നത്
വരം
മോഹിച്ചല്ല
ഒറ്റപ്പെട്ടവന്റെ
വലയ്ക്ക്
ഒറ്റമീന്‍ കൊണ്ടു എന്താവാന്‍

കല്ലുപ്പ്

കഠിന ഹൃദയനല്ല
ഞാന്‍
എന്നിട്ടും
വിളിപ്പേരു കല്ലുപ്പെന്നു.

എന്തിലും
അലിഞ്ഞു തീര്‍ന്നിട്ടും
നെഞ്ച് ഏറ്റിയത് കൊടും കയ്പ്.
അധികമാകരുത്‌ ഒരുനുള്ളുപോലും
ചുമല്‍ ഏറ്റിയ വായ് വാക്കിലെല്ലാം
ആഴിയുടെ അഗാതത തന്നെ.
കൂട്ട്. കെ .എം.സുധീഷ്‌

ഒറ്റ

പൂവേ
കവിക്കെന്നും നീ
റാണി തന്നെ .
വാസം
അധിക തുംഗ പദത്തില്‍ത്തന്നെ.

പക്ഷെ
എനിക്കോ
മരണത്തിന്‍റെ
ഒരു പൊട്ടുമാത്രം {ശ്രീധരന്‍ ചെറുവണ്ണൂര്‍}